- Chlamydia
- Chlamydiozy
- Chlamydia trachomatis
- Nierzeżączkowe zapalenie cewki moczowej
- Infekcje układu rozrodczego
- Ziarnica weneryczna pachwin
- Zakażenia u noworodków
- Infekcje oczu
- Wtrętowe zapalenie spojówek
- Jaglica (trachoma)
- Zespół Reitera
- Inne gatunki
- Chlamydia pneumoniae
- Chlamydia psittaci
- Objawy
- Diagnostyka
- Leczenie
- Grzybica pochwy
Choroby przenoszone drogą płciową
- Zapalenie cewki moczowej
- Opryszczka narządów płciowych -Opryszczka narządów płciowych jest obecnie najczęstszą chorobą przenoszoną drogą płciową. Wywoływana jest głównie przez typ 2 wirusa opryszczki.
- Kłykciny kończyste - Kłykciny kończyste, czyli brodawki płciowe jest to choroba weneryczna występująca zarówno u kobiet jak i mężczyzn. Jest ona wywołana przez wirus brodawczaka ludzkiego (HPV).
Inne jednostki chorobowe
Diagnostyka
Diagnostyka zakażenia Chlamydia polega na wykonaniu testów immunoenzymatycznych, immunofluorescencji bezpośredniej tudzież wyhodowania drobnoustroju w hodowli komórkowej. Wzrasta popularność testów serologicznych, które wykrywają obecność we krwi przeciwciał przeciwko Chlamydia.
Najbardziej wiarygodne pod względem diagnostycznym są natomiast metody polegające na wykrywaniu materiału genetycznego - DNA Chlamydia w pobranej od chorego próbce.
U mężczyzn do badania pobiera się wymaz z cewki moczowej, u kobiet z kanału szyjki macicy lub z pochwy.
Rozpoznanie infekcji jest bardzo trudne i wymaga bardzo specjalistycznych i kosztownych badań. Obecnie, stosunkowo niewiele jest laboratoriów wykonujących badania na obecność chlamydii. Pełna diagnostyka zakażenia chlamydia trachomatis, najczęściej polega na oznaczeniu poziomu immunoglobulin IgM i IgG we krwi, jak również stwierdzeniu obecności drobnoustrojów w wymazie, pobranym z miejsca podejrzanego o ich bytowanie. Najczęściej wymaz pobiera się specjalną szczoteczką na pożywkę transportową, ze zmian na sromie, z szyjki macicy lub ujścia cewki moczowej.
Chlamydia wykrywane są:
- w hodowli komórkowej – czułość wynosi około 80% (czasami uzyskuje się fałszywie ujemne wyniki badania, co jest spowodowane obumarciem komórek w czasie transportu); wymaga niskiej temperatury transportu
- metodami immunofluorescencji bezpośredniej (DFA) – czułość wynosi około 80%; materiał utrwalony na szkiełku podstawowym ogląda się pod mikroskopem
- metodą immunoenzymatyczną (EIA) – czułość wynosi około 90%; do badania wykorzystuje się specjalny aparat zwany spektrofotometrem
- na podstawie testów enzymatycznych – charakteryzują się niską czułością, jednak mogą być wykonywane bezpośrednio w gabinecie lekarskim za pomocą testów płytkowych
- metodami opartymi na wykrywaniu DNA (PCR, LCR) – czułość wynosi do 98%, wykonywane z wymazu z szyjki macicy lub przedsionka pochwy albo próbki moczu.
Źródło: Wikipedia